Duchowe Poszukiwania
Czy religia to jedyna droga do poszukiwania prawdy duchowej. Jak znaleźć tą prawdę..? Czy jest wiele... View more
Organizator:
- Organized by
-
-
Czym jest duchowość?
-
Czym jest duchowość?
Duchowość kojarzy się często z religią, lecz niekoniecznie oba podejścia się ze sobą łączą. U mnie zaczęło się od buddyzmu, potem był buddyzm zen. W pewnym momencie uświadomiłam sobie, że głębokie doświadczenie duchowe musi być uniwersalnym doświadczeniem całej Ludzkości, nieograniczonym do jakiegoś systemu religijnego, miejsca na ziemi, czy punktu w historii. To doświadczenie jest jedynie wyrażane różnie stosownie do uwarunkowań kulturowych.
Definiuję duchowość jako poszerzenie perspektywy postrzegania i opisuję taką analogią:
Pewien człowiek siedzi w ciemnym pomieszczeniu a świąt na zewnątrz może oglądać jedynie przez mały otwór w ścianie. Człowiek zaczyna poszerzać otwór i widzi więcej i więcej. W pewnym momencie dochodzi do przełomu: ściany pomieszczenia a nawet sufit i podłoga znikają; człowiek widzi bez przeszkód cały krajobraz i bezkresne niebo; czuje wolność. Co się zmieniło? Zmieniała się perspektywa postrzegania, bo przecież krajobraz cały czas tam był.
Zatem duchowość to zmiana perspektywy postrzegania, a konkretnie uświadomienie swej Wewnętrznej Mocy i Pełni.
-
2 Replies
-
Dla mnie duchowość jest to otworzenie serca i widzenie czegoś więcej. To wejście w obszar Mistyki, ale nie tej religijnej.
Mistyką nazywam prawdziwą rzeczywistość świata, która została ukryta.
Znalazła ciekawe stwierdzenie, więc je przytoczę:
“Dawno temu zielone ziemie i woda były obfite. Tak samo, jak serca ludzi, ale było tam także sporo ciemności i mistyki na wyciągnięcie ręki. Jednak te rzeczy już nie istnieją. Ludzie niestety zamknęli swoje serca. Ludzie zapewnili sobie wygodę i dzięki temu stracili miejce, do którego przynależy mistyka.”
-
Jak na dzisiaj dla mnie , duchowosc to wglad, obserwowanie siebie, innej istoty zyjacej, – na przyklad drugiego czlowieka, drzewa w lesie – poza materialnym aspektem. Towarzyszy temu kontemplacja bytu jako takiego – zycia. Trudno odzielic duchowosc od materii w takiej obserwacji. Z drugiej strony, skoro to, co dostrzegam zmyslami jest materia, to pozostaje proba wyobrazenia sobie, co ta istota ( obserwowana), teraz odczuwa, czego do tej pory doswiadczyla, co «mysli» , widzac teraz mnie ..fizycznie…i duchowo. ..no i potem sobie tuptam i musle, czego to moje «ego» dzisiaj dokonalo.
Log in to reply.