Kraina mlekiem i miodem płynąca i zakładnicy eksperymentu medycznego

Nie bez przesady wsród naszych rodaków Kanada  jest kojarzona z krainą dobrobytu. Łatwo osiągalny wysoki standard życia, ogromna przestrzeń, przepiękna przyroda,  bezpieczeństwo, szacunek państwa i obywateli do  wartości wolności i praw człowieka. Ludzie przestrzegający zasady cywilnego, poprawnego  zachowania, życzliwy i uczynny serwis dla klientów. Spokojne, wygodne i beztroskie życie to życie przeciętnego normalnego obywatela.  Podstawowa pensja wystarczy na pokrycie potrzeb bytu i odrobinę przyjemności. Trzeba już naprawdę bardzo chcieć, by w takiej Kanadzie sobie nie poradzić.

Od oceanu do oceanu rozciąga się cała Kanada, od zachodu po wschód, przeplatając swą mapę dziesięcioma prowincjami oraz trzema terytoriami i właśnie na wschodzie – od Oceanu Atlantyckiego u wybrzeży  majestatycznej Rzeki Świętego Wawrzyńca ponad pięciokrotnie większy od powierzchni Polski – króluje Quebec. Co zatem tak wyróżnia Quebec poza jego geograficznym majestatem? Oczywiście jego kulturowe, francuskie pochodzenie i wszystko, co jest z nim związane. Zachowane są europejskie klimaty, gastronomia w prawdziwym tego słowa znaczeniu, kultura w każdym  wydaniu, muzea, festiwale, sztuka, moda, architektura starych miast na wzór małych europejskich dzielnic. Gdy Amerykanin chce szybko i taniej zakosztować Europy, przyjeżdża do malowniczej i pięknej stolicy prowincji – miasta Quebec City. To miejsce urzeka swoim wyjątkowym klimatem. Małe, brukowane, kamienne uliczki, butiki ze sztuką i wyrobami lokalnych rzemieślników, galerie sztuki, pyszne jedzenie od kreperii bretońskich po najwyższej klasy gastronomiczne francuskie restauracje. A nad tym wszystkim góruje prawdziwy zamek – Château Frontenac. Do tego oczywiście piękne regiony natury, kilka parków narodowych, rzeka, jeziora i góry, a nawet wieloryby!

A żeby się dobrze zabawić, to trzeba pojechać do metropolii Montreal, największa ilość festiwali, od słynnego światowego festiwalu jazzu, po franco szaleństwa, festiwale mody, śmiechu, światła i co tylko montrealczycy sobie zdołają wymyślić. Na pięknych wyspach przy centrum miasta tor wyścigowy Formuły 1, na którym nasz rodak Robert Kubica odniósł swoje jedyne zwycięstwo. A ja po torze jeżdżę na rolkach, podziwiając jego powiewającą flagę zwyciezców i piękny nad wodą widok na Downtown. Ciągle jakieś wielkie światowe wydarzenia kulturowe, sportowe, edukacyjne, biznesowe. 75 procent kanadyjskiego przemysłu mody znajduje się w samym Montrealu, najlepsi projektanci, pokazy mody i świetne butiki. Ogromna ilość startupów, dużych korporacji, biznesów, projektów w ciągłym rozkwicie.

I jest w Kanadzie bezpiecznie, pomimo długiej zimy, lato jest prawie równie długie, piękne i wręcz tropikalne, a ten klimat bez zagrożeń, żadnych jadowitych stworzeń, jedyną egzotyką jest spotkanie z burym niedźwiedziem na szlaku górskim lub z rogatym łosiem nad jeziorem. Przyroda jest tak piękna i wszędzie dostępna, że raduje oczy i rozpiera serce. 22 lata trwa moje zadurzenie w Quebecu, odwiedziłam wszystkie parki narodowe w całej prowincji i prawie wszystkie w całej Kanadzie wschodniej, długo by pisać i się zachwycać nad majestatem tutejszej przyrody.

To dzień pierwszej tutaj dużej śnieżycy, gdy na zewnątrz magicznie i biało, a w kominku palą się drewienka i wszystko wydaje się takie przytulne. Ten idealny spokój i dobrostan z premedytacją zakłóca, skutecznie zorganizowana akcja psychomanipulacji na kolosalną skalę. Dziś Quebec jest najbardziej tresowanym i uciskanym miejscem w całej Ameryce Północnej. Od marca 2020 r. permanentny wyjątkowy stan sanitarny, pod przykrywką którego ekstremistyczne „władze” (a dokładnie zaledwie kilka osób) terroryzują społeczeństwo. Trudno się nawet doszukać jego podstaw już prawie dwuletniego utrzymywania, bo ani nieboszczyków nie ma dość, a i nie powinien prawnie trwać dłużej niż dwa miesiące, ale najwyraźniej trudno odnaleźć te szczegóły rozkrzyczanym i straszącym profesjonalnym szczekaczkom w sieci głównego ścieku.

Dziwnym trafem też i opozycji politycznej – tak silnej  i zbuntowanej od zawsze – nie ma i nawet stosunki prowincjonalne czy federalne w końcu zgodne i poprawne, a gdzie się podziały skandale polityczne, a ci tak groźni i niebezpieczni  terroryści? Daleko nie ma co szukać. Sprawami krajów dziś kierują prawdziwi zdrajcy i mam nadzieję, że zobaczę ten dzień, gdy odpowiedzą za swoje czyny jeszcze w tym świecie.

Troskliwy nierząd serwuje nam cały repertuar, miesiące godziny policyjnej, zakazy spotkań, włącznie ze wszystkimi świętami, kilka lockdownów, praca i szkoła z domu, paszporty do segregacji sanitarnej,  jawne szantażowanie i prześladowanie tych, którym do tego roku udało się utrzymać niezmieniony ludzki genom. Oczywiście przymusy przyjmowania eksperymentu medycznego dla wielu grup społecznych są wprowadzane od górnie lub zwalone na pracodawców, głównie wielkie korporacje. Obietnice powrotu do normalności za masową odpowiedzialność społeczną, którą jest przyjęcie tej jedynej uznanej i adekwatnej formy zabezpieczenia, a im więcej „szczęśliwych”  posiadaczy kodu QR, tym więcej restrykcji… i jak tu znaleźć logikę. Do restauracji, kina, teatru, na basen, siłownię, na narty, a teraz i do sklepów wielkopowierzchniowych czy nawet i alkoholowych, a i często do własnej pracy czy własnego biznesu obywatel drugiej kategorii nie ma prawa wstępu. Ktoś musi być winny, odpowiedzialny za całą niewygodę społeczeństwa i są nimi oczywiście ci ciągle oporni. Trzeba ich szczuć, gnębić i karać. W wersji oficjalnej te chude 10 procent okupuje wszystkie miejsca w szpitalach, zabiera możliwość operacji bardzo chorym i jest nieodpowiedzialnym zagrożeniem dla całej reszty. I tyle są chyba warte wszystkie wersje oficjalne naszej całej cywilizacji. Często, jak nie wiemy, gdzie jest prawda, to wystarczy tę oficjalną odwrócić o 180 stopni i już mamy właściwą odpowiedź. Za naturalną potrzebę ciała i ludzkie prawo do swobodnego oddychania też się zabrali i nie ma żadnej ulgi.

Natura człowieka – zwłaszcza tutejszego, który nigdy nie zaznał krzywdy, braku czy ucisku – jest dość naiwna. Łatwo takim człowiekiem sterować, grając na jego emocjach. Większość takich ludzi bardzo kocha swoją wygodę, żyje w kulcie indywidualizmu i ego, uprawia szeroką i niestety bezmyślną konsumpcję. Ich strefa komfortu jest bezcenna, nie do ruszenia, szczelnie zamykają swoją głowę na wszystko to, co nie jest dla nich wygodne. Jednak ludzie w Quebecu nigdy nie byli potulni, a że kulturowo mają bliżej do Europy to i myślących krytycznie zawsze było więcej. Dobrze widzą, że jest to bardziej gra polityczna, opresja niż bezpieczeństwo sanitarne. Jawnie krytykują i wyśmiewają, burzą się, manifestują, piszą pozwy, organizują się w grupy, ale mafia rządząca nic sobie z tego nie robi.

Quebec przypomina poletko doświadczalne: tresura, propaganda, sterowanie ludźmi, sztuczne tworzenie podziałów,   psycho-przymuszanie,  kryminalne namawianie do wzięcia udziału w doświadczeniu medycznym, nawet młodzieży i dzieci. To pewnie już idealne warunki pod prawdziwe plany. Dodatkowo trzeba wiedzieć, że  Montreal jest światową stolicą sztucznej inteligencji i dotykamy chyba właśnie sedna zagadnienia.

Tysiącu Polakom, próbującym opuścić Kanadę, w powrocie do kraju pomagają Grzegorz Braun i Leszek Szostak. Udostępnili list do wysyłania do Ambasady i naciskają na rząd. Dla potrzebujących wzór listu i kontakty udostępniamy na portalu Netyfy.

Kanada jest również niemal nieugięta, jeśli chodzi o korzystanie z tzw. exemptions – zwolnień. Żeby uzyskać zwolnienie z powodów lekarskich, trzeba praktycznie nie przeżyć pierwszej dawki – takie są „prawne” wymagania. Ciekawy jest fakt, że pomimo kryminalnego gwałcenia fundamentalnych praw człowieka, prędzej uznaje się zwolnienie z powodów religijnych. Zawsze można przedstawić zaświadczenie o przynależności do sekty satanistycznej, która zabrania szczypania, i to może być uznane! Proporcja absurdu świata, w jakim się znaleźliśmy, przekracza nadludzkie możliwości pojęcia. To, co się dzieje, to spektakl ponad miarę „Komedii” Dantego!

Pamiętajmy, że ucisk jest adaptowany do reakcji i oporu społeczeństwa. W Kanadzie jest nacisk na przyjęcie magicznego preparatu, nie odpuszczają już nawet tym, niby nielicznym. Łatwo oszukać naiwne społeczeństwo, więc na całego jest grana ta karta. W Polsce przymuszać się tak nie da, więc są obserwowane dodatkowe inne ruchy, było odwracanie uwagi, również dzielenie społeczeństwa różnymi ideologiami, a teraz ogromna inflacja, problemy na granicy i na dodatek Nowy Ład, bezczelność polskich polityków dorównuje kanadyjskim już przez samo użycie tej akurat nazwy.  To jest operacja światowa. Poszczególne fazy o różnym natężeniu są stosowane w różnych państwach z jednego centralnego miejsca i w tym samym celu. Kiedyś uciekaliśmy z opresji na zachód, rajem była Kanada, ale teraz… teraz nie ma gdzie uciekać. Może zamiast szukać ucieczki działajmy na każdy możliwy sposób, by odzyskać nasze zdrowie, spokój, Prawdę i Wolność.

Kanada – kraj piękny, wielki i mało zaludniony. Przypada parę osób na jedno jezioro, obyśmy się nie znaleźli w takiej Kanadzie, w której będzie przypadać parę jezior na jednego człowieka.